To, co najważniejszego w procesie leczenia onkologicznego można zaoferować osobie bliskiej - to uwaga, obecność i bliskość.

Wypowiedzenie na głos „Jestem przy Tobie, Kocham Cię” lub „ Boję się tak jak Ty, ale wierzę, że razem damy sobie radę” jest dla pacjentki bardzo ważne. Daje poczucie bezpieczeństwa oraz przestrzeń na podjęcie rozmowy o trudnych kwestiach związanych z chorobą takich jak: stadium choroby, leczenie bądź jego zmiana, lęk przed śmiercią, przygotowanie się do tego, co przyniesie przyszłość. Istotą rozmowy jest czasem samo wysłuchanie osoby chorującej - wykazując się przy tym dużą cierpliwością i okazaniem czasu na poruszenie ważnych kwestii. To pacjentka wyznacza kierunek i granicę takich rozmów. Przez to pokazuje słuchaczowi ile jest w stanie na ten moment zaakceptować, a także na jaką rozmowę jest gotowa. Przy takiej rozmowie mogą towarzyszyć łzy. Pozwólcie sobie wzajemnie na płacz i głośne wyrażenie emocji. Takie „wyrzucenie” z siebie emocji jest bardzo oczyszczające.

Chora osoba może martwić się, że jest dla bliskich ciężarem w związku z coraz częstszym korzystaniem z ich pomocy. Dlatego tak ważne jest, żeby rodzina określiła ile może sama zrobić a z jakiej pomocy z zewnątrz może skorzystać. Taka postawa pomoże zarówno wspierającym, ale także zmniejszy poczucie winy u osoby chorej.