Nie panikuj. Choć emocje związane z chorobą ukochanej kobiety bywają paraliżujące, postaraj się zachować spokój i racjonalne myślenie.

Nie wyręczaj we wszystkim. Pacjentka oczekuje normalności, dlatego mimo że choroba ogranicza jej sprawność, warto pozwolić jej na zachowanie niezależności. Jeśli stan zdrowia pacjentki na to pozwala, należy pozwolić jej wykonywać dotychczasowe obowiązki.

Bądź szczery. Nie udawaj, że jest Ci łatwo, kiedy tak nie jest. Nie mów kobiecie, że wiesz, co czuje, bo nie wiesz. Zawsze mów prawdę i słuchaj chorej z uwagą.

Po prostu bądź. Nie potrzebujesz wielkich słów. Dla pacjentki bezcennym wsparciem jest sama obecność.

Daj sobie prawo do słabości.

Sytuacja choroby jest obciążająca również dla Ciebie. Masz prawo do szukania wsparcia w radzeniu sobie z własnymi emocjami.

Towarzysz kobiecie podczas spotkań z lekarzem. Spisuj na kartce wszystkie pytania i odpowiedzi. Po wizycie pomoże Ci to w sposób zdystansowany zinterpretować informacje udzielone przez lekarza.

Mów o swoich emocjach. Nie chowaj swoich uczuć do kieszeni. Mów otwarcie o tym, co przezywasz i co jest dla Ciebie trudne.

Nie lekceważ strachu chorego. Jeśli pacjentka mówi wprost o swoich obawach, nie bagatelizuj jej obrazu choroby.

Nie koncentruj się tylko na chorobie. Podczas kontaktu z partnerką staraj się zachowywać tak jak zwykle. Poruszaj tematy, które do tej pory zawsze wspólnie omawialiście, pytaj o radę w istotnych dla ciebie kwestiach. Daj jej do zrozumienia, że w Waszych relacjach nic się nie zmieniło.

Stawiaj granice. Jeśli nie możesz lub nie chcesz czegoś zrobić, otwarcie o tym powiedz. Jeśli pacjentka wyładowuje na Tobie swoje emocje, powiedz, że nie zasługujesz na takie traktowanie.